Spel des Lots

Zeven Poorten heeft een speciaal plekje in mijn hart. Ik schreef het toen rouw (en de uitdagingen daarvan) een prominente rol speelde in mijn persoonlijke omgeving. Als er een les is die ik iedereen mee zou willen geven, is het denk ik dat het oké is om dingen te voelen. Dit geldt ook voor emoties die doorgaans als meer negatief worden beschouwd, zoals verdriet en woede. Over het algemeen doen we onszelf en anderen meer kwaad wanneer we die emoties negeren of verdringen, dan dat de emoties zelfs schadelijk zijn. 

Dit verhaal was ook een excuus voor mij om iets te doen met een los brokje worldbuilding dat ik nog had liggen, maar waar ik nog geen verhaal bij had. Niet alles wat ik heb bedacht paste natuurlijk binnen het woordenlimiet. We leren Aistah-Innah, Skighalene en hun onderlinge verhoudingen bijvoorbeeld maar amper kennen. Toch hoopte ik met dit verhaal een inkijkje te kunnen geven in deze cultuur in mijn wereld. 

De vertelling in Zeven Poorten heeft meerdere inspiratiebronnen. De voornaamste bouwstenen zijn een mythe uit de Sumerische cultuur (Inanna’s afdaling in de Onderwereld) en de wetenschappelijke theorie dat er meerdere stadia van rouw zijn.